وبلاگ Bazigarshoo
» متدهای بازیگری - این قسمت : متد استانیسلاوسکی (قسمت اول)
سلام
امروز میخوام در مورد یکی از بزرگترین متدهای بازیگری دنیا باهاتون صحبت کنم ، یعنی متد استانیسلاوسکی.
نقد و بررسی منتخبی از گفته های استانیسلاوسکی
استانیسلاوسکی درباره سیستم خود می گوید:
«سیستم من همچون میراثی جهت نسل های آینده فعالین تئاتری می باشد.»
که مهمترین نتایج زندگی هنری خود را در بر می گیرد. توجه به میراث استانیسلاوسکی با گذشت زمان نه تنها ضعیف تر نشده بلکه وسیع تر هم شده است. سیستم استانیسلاوسکی شهرت و اعتبار جهانی پیدا کرده است. سیستم با تعمیم تجربیات مترقی هنر تئاتر نه فقط برجسته ترین اهمیت تجربی را بدست آورد، بلکه عالی ترین ارزش نظریه علمی را نیز کسب کرد.
البته سیستم برای استانیسلاوسکی هدف نبود بلکه وسیله ای برای رسیدن به موقعیت ایده هایی بود که در تمام زندگی رهنمون فعالیت خلاقه او بوده است در واقع هدف و کوشش هنری و تجسسات خلاقه استانیسلاوسکی معطوف به ایجاد اولین تئاتر عقلانی و اخلاقی و اجتماعی میشد که شایستگی نقش تعلیم اجتماعی را داشته باشد. با قاطعیت می توان اظهار داشت که سیستم استانیسلاوسکی کمک به هنرپیشه است برای ایجاد آنچنان سیمای نمونه و زنده ای که در آن بوسیله خلاقیت صحنه ای محتوای عمیق و ایده اساسی نمایش بتواند تصور پذیرد.
استانیسلاوسکی معتقد است فرق اساسی سیستم او با تمام سیستمهای کهنه تئاتری که قبل از او وجود داشته اند در این است که بنای سیستم های کهنه تئاتری را آموزش نتایج نهایی خلاقیت تشکیل می داد؛ در صورتی که سیستم او بر مبنای آشکار کردن دلایل درونی نقش، که باعث ایجاد نتایج نهایی و مختلف برونی سیما می شود، استوار شده است.
حال سوال اینجاست که وقتی خود استانیسلاوسکی معتقد است فتوحات او نسبت به سیستمهای کهنه تئاتری قبل از او تکمیل تر است آیا ما در زمان حال نباید فرقی بین سیستم او نسبت به یافته ها و نیازهای متنوع زمان خود داشته باشیم و آیا این اندیشه نمی تواند آغازگر یک راه جدید و متفاوت در زمینه بازیگری باشد؟
در جای دیگری استانیسلاوسکی می گوید:
«هیچ قیدی نباید مانع رشد کامل و بی اراده افکار و احساسات هنرپیشه گردد.»
ذهن هنرپیشه باید برای پذیرا شدن اندیشه های جدیدی که مبین آرمان ها و امیدهای زمان اوست، کاملا باز باشد باید تمام تلاش های خود را برای نیل به عمق و خلوص فکری بیشتر به کار اندازد و در هر لحظه ی گذرا تمام توجه خود را به برانگیختن قوای خلاقه خود معطوف سازد.
این مسئله می تواند در واقع همان پل ارتباطی بین سیستم استانیسلاوسکی ونیازهای زمان ما باشد این نکته نشان می دهد که استانیسلاوکی پشت هر نوشته اش، اندیشه ای عمیق نهفته است و درباره سیستم خود، آینده را نیز در نظر داشته و سیستم را طوری تنظیم وطراحی کرده که این علم در کار آیندگان نیز مقبول افتد.
اما نمی توان انتظار داشت که استانیسلاوسکی در زمان خود، بتواند پیشرفت های تکنولوژیکی و تکنیکی در بازیگری و سینمای معاصر را پیش بینی کند و برای آنها بخش هایی را در سیستم خود بگنجاند. این وظیفه محققان و بازیگران امروزی است که مسیر تکمله ای بر سیستم را بپیمایند .
استانیسلاوسکی می گوید:
«هنرپیشه واقعی به خود می گوید: من می دانم که آرایش صحنه، گریم ، لباس ها و این حقیقت که باید کارم را درمقابل مردم انجام دهم چیزی جز یک دروغ آشکار نیست. اما من در اندیشه های اینگونه چیزها نیستم چرا که اینها فی نفسه برای من مهم نیست ... اما اگر چیزهایی که در صحنه مرا احاطه کرده واقعی بودند، آن وقت من هم اینکار را می کردم، و فلان صحنه را فلان بازی می کردم .»
بدین گونه بود که استانیسلاوسکی پی برد کار هنرپیشه لحظه ای آغاز می شود که اگرِ خلاق و جادویی در روح و تخیل او پدیدار شود؛ اگر واقعیت ملموس و حقیقت محسوس موجود باشد که انسان ناگزیر از اعتقاد بدان است؛ دیگر نمی توان گفت که کار خلاق هنرپیشه شروع شده است. ولی وقتی اگر خلاق، یعنی حقیقت تخیلی و مورد آرزو ابراز وجود کند، هنرپیشه در می یابد که می تواند درست مانند حقیقت واقعی صادقانه، اگر نه با شوری بیشتر، باورش کند.
استانیسلاوسکی می نویسد : «درست مانند دختر بچه ای که به هستیِ عروسکِ خویش، به زندگی درونِ آن و چیزهای دور و بر آن ایمان دارد، همین طور هم هنرپیشه هنگامی که اگرِ خلاق برای او می رسد، از وادی زندگی واقعی به وادی دیگری کشیده می شود که او خود، در تخیل خویش آفریده است. وقتی این زندگی را باور داشت آماده برای شروع کار خلاق است.»
▪️ادامه دارد
